اینکه 3 میلاد مسعود و فرخنده بزرگانی که علاقه خاصی به آنها داری برسد و نتوانی کار خاصی بکنب به شده ناراحتت خواهد کرد. به هر حال پیشاپیش موالید مسعود حضرت امام حسین حضرت امام سجاد و حضرت اباالفضل العباس علیهم آلاف التحیة و الثناء را تبریک می‏گویم و از جهتی که فعلاً امام رضا علیه السلام طلبیده نیستم مجبورم خیلی سریع و خلاصه عرض ادب بکنم. هرچند عکس‏های خیلی خوشگلی نیستند شما به بزرگواری خودتون ببخشد و نگاه به زیبائی خالقشان و مولای این موالید بکنید. باشد که همه پیروان راستین در عمل آنان باشیم. حلال کنید...

____________________این یک تبلیغ است______________________

دعوت از تمام وبلاگ نویسان

اینکه شب عید بروی هیئت و از فضای آن استفاده بکنی باید چیز خوبی باشد. اما عکس‏هایی که می‏بینید در واقع یک گزارش تصویری نه چندان هنرمندانه از برپائی هیئت منصوب به حجت الاسلام پناهیان (که به تبحر در سخنرانی و امر تبلیغ معروف هستند) در شب عید مبعث می‏باشدکه سخنران آن خودش و مداح هم برادرش حاج احمد پناهیان است.البته می‏خواستم از مطالب سخنرانی‏شان هم در وبلاگ بگذارم که چون بیشتر در رفت و آمد بودم نشد ولی یک تکه که در ذهنم مانده و حالب هم بود اینکه در اواخر سخنرانی گفتند: خب امشب تولد چه امامیه؟ چند نفر که فکر کردند حاج آقا سوتی داده گفتند شب عیده! اما حاج آقا به همان شیوه ادامه سخنرانی گفت امشب قرآن متولد شده و قرآن هم امامه دیگه...

لینک متربط در وبلاگ: صبح سعادت دمید...

مبعث حضرت سیدالمرسلین علیه و علی آله آلاف التحیة و الثناء خجسته باد.

صبح سعادت دمید، یاد صبوحی بخیر

                                                          صومعه بر باد رفت، دور بیفتاد دَیر

یار غیور است و نیست، نام و نشانی زغیر

                                                          دم مزنید از مسیح، عذر بخواه از عزیر

خواجـه عالـم نهاد، تاج رسـالت به سـر

عرصه گیتی گرفت، از قدمش زیب و فر

وادی بطحای عشق، بارقه طور شد

                                                          سینه سینای عشق، باز پر از نور شد

یا سر سودای عشق، باز پر از شور شد

                                                          یا که زصهبای عشق، عاقله مخمور شد

خواجـه عالـم نهاد، تاج رسـالت به سـر

عرصه گیتی گرفت، از قدمش زیب و فر

کشور توحید را، شاه فلک فرّ رسید

                                                          عرصه تجرید را چشمه خاور رسید

روضه تغرید را، لاله احمر رسید

                                                          گلشن امید را، نخل شکر بَر رسید

خواجـه عالـم نهاد، تاج رسـالت به سـر

عرصه گیتی گرفت، از قدمش زیب و فر

شاهد زیبای عشق، شمع دل افروز شد

                                                          طور تجلای عشق باز جهانسوز شد

لعل گهرزای عشق، معرفت آموز شد

                                                          در دل دانای عشق، هرچه شد امروز شد

خواجـه عالـم نهاد، تاج رسـالت به سـر

عرصه گیتی گرفت، از قدمش زیب و فر

روز عنایت رسید، مبدأ فیض وجود

                                                          یا به نهایت رسید، قوس نزول و صعود

یا که به غایت رسید، حد کمال وجود

                                                          سرّ ولایت رسید، به منتهای شهود

خواجـه عالـم نهاد، تاج رسـالت به سـر

عرصه گیتی گرفت، از قدمش زیب و فر

رایت حق شد بلند، سرّ حقیقت پدید

                                                          با طالعی ارجمند،طالع اسعد دمید

دوای هر دردمند، امید هر نا امید

                                                          به گوش هر مستمند صلای رحمت رسید

خواجـه عالـم نهاد، تاج رسـالت به سـر

عرصه گیتی گرفت، از قدمش زیب و فر

از دیوان اشعار آیت الله حاج شیخ محمد حسین غروی اصفهانی